Cuenca, Baños, Quito & Mindo

Woehoee wc-papier wat een luxe in dit hostel ;). Zuid Amerika leert mij als je een wc binnengaat check je: is er water? (want soms kun je niet eens doorspoelen), is er wc-papier? (ik heb standaard iets in mijn zak dus moet uitkijken met broeken wassen), is er een wc bril? (hoewel het vaak veiliger is erboven te hangen), is er zeep? (toch maar zelf meenemen) en is er licht? (in het donker plassen is ook een kunst!). Ons hostel in Quito kwam wat te kort dus zijn wij blij met ons hutje in het tropische mini Mindo. Letterlijk een hut want wij liggen in de open lucht (nog net een dak dat wel) aan de rivier in een houten gebouwtje onder een klamboe! Wat een verandering met de drukke nieuwe stad van Quito. Hier moesten we iets langer dan gepland blijven omdat Kristi het lokale voedsel toch niet zo goed kon verteren. Gelukkig is mij dit leed nog bespaard gebleven maar gelukkig word ik door iedereen gerustgesteld dat ik dit in Bolivia wel mee zal maken..

Maar eerst nog onze andere avonturen: Cuenca what a lovely town! Op ongeveer 2500m ligt de idyllische stad Cuenca met een prachtig centrum, het is te begrijpen waarom het UNESCO gebied is. Heerlijk om rond te wandelen en even te wennen aan het koude weer. Want we hebben bewolkte dagen gehad maar overdag eigenlijk een prima temperatuur. ’S Avonds wat kouder maar we hadden een tophostel met een super keuken. Dus heerlijk gekookt! Hier heeft Kristi haar eerste hike gemaakt op 3900 meter! Een prachtige 3 uur durende afwisselende wandeling door het nationale park waar ongeveer 200 meren te zien zijn. Na bijna verdwaald te zijn toch heelhuids beneden aangekomen. Aangezien de bus pas over een uur ging hebben we weer 30 minuten achter in de laadbak van een truck gezeten. Koud, maar zo aardig!

Hierna de bus genomen richting het warmere Baños. Dit dorpje ligt ingeklemd in een vallei. Het is een heerlijk klein dorpje met geweldige restaurantjes (eindelijk wat verandering van spijs). We zijn werkelijk ondergedompeld in het leven van Baños met een ochtendje raften! Een spectaculaire rivierrit waarbij Kristi & ik het niet droog konden houden. Van de 12 mensen waren wij de twee die eruit geslingerd zijn (en Kristi zelfs 2 keer haha). Ne een siësta van een uurtje besloten Kristi en ik dat we een easy walk naar een restaurant op de berg zouden maken. Tenminste easy walk dat hadden ze ons verteld! Na anderhalf uur en 1 km stijl omhoog over een begroeid mini pad zijn wij knalrood en buiten adem boven aangekomen. Gestegen van 1800 naar 2200, dat dan weer wel. Heerlijk genieten van ons welverdiende drankje. Omdat we niet dezelfde moeilijke weg naar beneden wilden lopen hadden we het briljante idee de asfaltweg terug te volgen want op onze kaart zag dat er best prima uit, wellicht iets langer. Helaas zijn kaarten soms misleidend want dit bleek een toch van 8km ongeveer. Net toen we bedachten dat het wat gevaarlijk zou worden (het werd inmiddels donker) kwamen wij een local tegen die ons voor gek verklaarde maar ons toch vriendelijk naar een busstation heeft gebracht. Halleluja!

De volgende dag hebben we mountainbikes gehuurd en hebben wij de waterval route gefietst. Of gestuurd want vrijwel alles was downhill dus lekker makkelijk! Eigenlijk waren wij maar van 1 waterval onder de indruk. Hier kon je ook via een minigangetje (bukkend en stotend tegen de rotsen) achter de waterval. Zeiknat maar wat een uitzicht! Hierna hebben we een paar dagen in Latacunga doorgebracht waar we een mooie wandeling hebben kunnen maken in Quilotoa. Uiteraard weer verdwaald dus achter in de truck maar weer richting het hostel.